yorgunum...
konuşmamaktan... sonra konuşamamaktan... bakışların anlamsızlığından...
kime kızayım? hangimiz yaptık yanlışı... ortada gerçekten bir yanlış var mı onu bile bilmiyorum. bildiğim tek şey var artık tükendiimiz. bu beni korkutuyor. böyle olmayacaktı ama... çok hayalimiz vardı. yapacağımız çok şey... paylaşacaktık olan herşeyimizi. şimdiyse sen benden habersiz. ben seni bilmez. koşuyoruz şuursuzca. sevgi neydi onu bile unuttuk. aklım benden ayrı çalışıyor artık. sanki ikiye bölündü ve benim çalıştırmama izin vermiyor.
o kadar çok özlüyorum ki seninle uykumuzdan geçip sohbet ettiğimz geceleri, gündüzleri... bir anda mı bitirdik konularımızı. düşünüyorum inan çok düşünüyorum. bitmez ki... hergün yenilemiyor muyuz kendimizi? sanırım ben senin oldum. sen beni aldın... ben sana inandım... hiçbirşeyi göremedim. senin asıl bakışını farklı yorumladım. şimdi nasıl suçlayabilirim ki seni. bense yanlızca seni çok sevdim.
sen gözlerini kapattın, ben gördüm... sen koş dedin, ben yokoldum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder